Denemarken trip: deel 1

Toen we in de meivakantie met de kinderen door Denemarken aan het rijden waren, kregen Suzan en ik al snel een idee. Namelijk, dit moeten we een keer samen over doen. Al gauw ontstond er een concept van een planning. Oscar een week op scoutingkamp in Zeewolde, Julia een paar dagen op een ander kamp en de rest van de week wordt ze opgevangen door mijn schoonmoeder. Van zondag t/m vrijdag hebben wij dan de mogelijkheid om op pad te zijn.

Zo geschiedde! Afgelopen zaterdag hebben wij een mooie oude camperbus opgehaald, die we wederom via Goboony gehuurd hebben. Zo hadden we mooi de tijd om alles in te pakken. Zondagochtend zouden Oscar en ik met een ouder van scouting mee rijden naar het scoutingkamp en Suzan kwam er met de camper en Oscar's spullen er achter aan. Dit omdat er in de camper helaas geen derde gordel aanwezig is. Helaas werd het door Suzan d'r verdwaalskills iets later dan bedoeling dat we afscheid van Oscar konden nemen. Gelukkig landde Oscar makkelijk in zijn tent en even later was ie al vergeten dat zijn ouders er misschien ook nog waren.

Met enige uitloop dus konden we dan aan onze trip beginnen. Onze hoop was om zo veel mogelijk kilometers te maken en daar mee al ergens boven in Duitsland uit te komen. De camper is een oude bus, rond de 95km/h rijd ie het lekkerst. Tijdens het rijden hadden we al gemerkt dat het ook niet de stiltste of de meest naar-bloemetjes-ruikende bus was. Maar goed, verder rijdt ie lekker.

Helaas had ik zelf de nacht er voor niet zo lekker geslapen en naarmate de dag vorderde voelde ik me minder senang. De pijn in mijn rug werd meer en de warmte deed er een schepje boven op. Rond een uur of zes besloten we te gaan eten en met moeite kreeg ik één wrap op. Toen ik even later paracetamol in nam tegen de pijn, zei mijn lijf "dit past niet jonge" en stond ik even later het eten weer in de bosjes te deponeren. Het luchtte wel wat op en we besloten om het aan te zien. Uiteindelijk zetten we de camper op een fantastich plekje, een echte camperplaats met ruimte voor een stuk of zes campers. Kosten voor de nacht, inclusief stroom: €10,-. Het is wel naast een manage/paardenrijschool, dus snachts hadden we ook af en toe gehinnik om ons heen. 😉

Ook de nacht van zondag op maandag slaap ik niet geweldig. Zondagavond moest ik nog eens overgeven en de pijnmedicatie lijkt even niet zo goed te werken. Suzan belt daarom maandagochtend met de huisarts om te overleggen. Per e-mail sturen ze een recept tegen de misselijkheid, die we later op de dag bij een apotheek kunnen gebruiken om het op te halen. We besluiten om de rit weer op te pakken, maar wel om de rest van de dag te zien hoe het mij vergaat. Als eerste halen we boodschappen, halen we dingen die makkelijk naar binnen te happen zijn, in de hoop dat dat voor mij helpt.

Ons doel was om zo dicht mogelijk bij Denemarken te komen en als het mij beter zou vergaan ook wel al een stukje Denemarken in te zijn. Maar tijdens het rijden kregen we steeds meer het idee dat het allemaal niet zo soepel ging. De bus had meer moeite om vaart te maken, was aanzienlijk meer lawaai aan het maken en ook de geur werden we niet vrolijk van. Toen we aan het begin van de middag de mail kregen van de huisarts en we dus mijn extra medicatie konden op halen, maakten we een tussenstop. Omdat ik het niet vertrouwde, ging ik toch eens onder de bus kijken. En ja hoor, daar hing een deel van het uitlaatsysteem los te bungelen. Shit! 😖

Foto gemaakt, contact opgenomen met de eigenaar van de bus. Gelukkig reageerde ze vrij vlot (al was voor ons natuurlijk elke minuut een half uur). Er was geen twijfel over mogelijk, dit moest gefixed worden. Wij op de bonnevooi naar een garage. "Ja we zitten vol en die bus is groot en past niet op elke brug. Maar onze chef komt zo, misschien kan hij hem thuis op zijn eigen brug. Dus als je even wacht." Oké. Wij ondertussen contact zoeken met Goboony, want ja, we willen weten hoe we verder gaan als dit niet lukt. Dat ging niet helemaal vanzelf, met enige frustratie hingen we uiteindelijk op en hadden we zelf een andere garage gevonden. Die had gezegd "Oh, het hangt alleen maar los? Kom maar joh, fixen we wel". Met de brulbak daar naar toe. Kwartiertje later ligt er een man te koekeloeren onder de bus en roept uit "Oh nein, das ist abgebrochen!". Met andere woorden, dat kon ie niet fixen. Maar... Hij ging direct bellen en vijf minuten later hadden we een adres van een ADAC garage en daar hadden ze een brug vrij en hadden ze aan de hand van de informatie van het telefoontje het idee dat het wel te repareren viel. 🙏

Daar aangekomen, sleutels over gedragen en toen begon het zenuwslopende wachten. We dachten dat ze eerst alleen maar gingen onderzoeken, maar na een uurtje was ie klaar! We konden prima onze reis vervolgen en al met al viel het met de kosten ook mee (die de eigenaar direct terug heeft betaald, dus top geregeld). Tijdens het wachten hadden we al een plan bedacht. Als we konden door gaan, dan zouden we zo ver als we konden door rijden. We besloten om de veerpont te pakken bij Wischhafen naar Gluckstad en van daar door te rijden naar een plekje waar we konden overnachten. Gas op die lollie!

Vanaf het moment dat we weg reden, was de bus weer helemaal top. Direct was merkbaar hoe veel invloed de loshangende pijp had gehad op het rijgedrag. Nu reden we weer met genot en hadden we meer oog voor wat er om ons heen was. Mijn gemoedstand werd er ook beter door. Rond het avonduur kwamen we aan bij de pont, terwijl we in de wachtrij stonden om de boot op te mogen rijden, heeft Suzan een salade in elkaar geflanst en die hebben we samen opgepeuzeld. Op de boot zelf hebben we daar nog een stukje kip bij gebakken en hebben we al met al een goede maaltijd in onze mik. Goed gevoed konden we onze weg even later vervolgen en heb ik onderweg een plekje gevonden, vlak na de Deense grens, aan de Deense waddenzee. Om 22:00 stonden we goed en wel op ons plekje. Daar hebben we snel gezorgd dat we lekker ons bedje in konden kruipen. En terwijl we de dag door nemen, komen we tot de conclusie dat ik me een stuk beter ben gaan voelen, minder pijn heb en ook geen last meer had van misselijkheid.

Na allebei een goede nacht gehad te hebben, kunnen we na het afmaken van deze blog, Denemarken gaan ervaren.