Lieve Lotte

Lieve Lotte,

Het is vandaag een speciale dag, vandaag zou je zeven jaar zijn geworden. Je zou ons veel te vroeg wakker maken, om te vertellen dat je jarig bent. We zouden je knuffelen en je feliciteren. Daarna moet er natuurlijk gezocht worden naar cadeautjes. Een speurtocht door het huis, een idee aangedragen door Julia, want dat doen we immers elk jaar.

Wat een grote meid zou je nu al zijn. Op de helft van je basisschoolcarriere, misschien al een zwemdiploma op zak. Het is enerzijds wel voor te stellen hoe het samen met jou zou zijn. Anderzijds ook helemaal niet. Kijkend naar je broertje, die zo veel anders is dan je grote zus, valt er eigenlijk niks van te zeggen.

Er is in de afgelopen jaren veel veranderd. De rouw om jou is veranderd. We gaan minder vaak bij je grafje op bezoek. Het maakt namelijk niet uit waar wij zijn, voor ons ben je er altijd bij. Je bent dan ook met ons mee verhuisd. Ookal kunnen we je niet zien of horen, in onze gedachten leef je des te meer.

Daar waar we komen, daar ben je bij. Op de een of andere manier krijg je het voor elkaar om iets te laten gebeuren. Dan voelen we je aanwezigheid. Ik weet het, het klinkt wat zweverig. En toch, voor ons ben jij er.

Het troost me, want ik denk dat later hetzelfde voor mij zal zijn. Dat je moeder, zus en broertje mij altijd met zich mee zullen dragen.

Ik ben blij om vandaag je verjaardag te kunnen vieren. Tegelijkertijd stemt het me verdrietig, wetende dat ik de zevende verjaardag van je broertje waarschijnlijk niet kan vieren. Althans, niet fysiek. Mogelijk zijn we dan samen aan het toe kijken en laten we met rondfladderende vlinders weten dat we er tóch bij zijn.

Ik hou van je.