Mijlpalen en scans

Het laatste half jaar heb ik jullie mee genomen van scan naar scan. Zo ook met deze blogpost. Vandaag hebben we de oncoloog weer eens bezocht, nadat er vorige week foto's van mijn binnenste zijn gemaakt. De korte samenvatting daarvan is dat de ziekte momenteel stabiel is! De achtbaan gaat weer een beetje omhoog.

Anderzijds is er ook de wetenschap dat deze behandeling op een gegeven moment niet effectief (genoeg) meer zal zijn. En dat dit het laatste was wat de oncoloog uit zijn hoge hoed wist te toveren. Daarnaast heeft mijn lever het in het hele traject zwaar gehad, waardoor er verklevingen ontstaan zijn, die er voor zorgen dat bloed niet goed door de lever kan. Dat maakt dat de milt meer voor z'n kiezen krijgt. Bij een gezond iemand is dat iets waar iets aan gedaan zou moeten worden, maar in mijn geval is het iets dat we voor lief moeten nemen. Het staat in ieder geval de huidige behandeling niet in de weg. In dat opzicht blijven we van scan naar scan gaan. Afhankelijk van het bloedbeeld zal de volgende ongeveer over twee of drie maanden zijn. Dat is voor nu nog ver weg.

Over ongeveer anderhalve maand is het alweer twee jaar geleden dat ik de diagnose kreeg. Een paar weken later ben ik jarig! Alweer overtref ik alle verwachtingen en dat blijft bizar. In die twee jaar zijn er momenten geweest dat we niet hadden durven hopen er zo voor te staan.

Een zeker eindbestemming blijft in zicht, al is het een route met omleidingen. Dit brengt ons van mijlpaal naar mijlpaal en maakt dat de route langer duurt. De mijlpalen zijn leuke uitstapjes, (mini)vakanties of andere bijzondere momenten, zoals het bijwonen van de musical van Julia's groep 8. 💞 Meer van dat soort mijlpalen liggen er nog genoeg in het verschiet.