Vier weken verder
Een maand geleden overleed Rutger, een maand waarin alweer zoveel gebeurd is en tegelijk de tijd zo langzaam lijkt te gaan. Het is pas een maand geleden. De rust die ik voelde toen Rutger dood was, heeft plaatsgemaakt voor onrust voor de toekomst. Je bereid je voor 'hoe moet dat als je dood gaat', maar niemand kan je echt uitleggen hoe het is als iemand dood is.
Het ziekzijn van Rutger heb ik vaak vergeleken met zwanger zijn. Je hebt ongemakken, je wordt door verschillende mensen in de gaten gehouden en er is een bepaald eindpunt. Iedereen leeft naar het eindpunt toe, maar niemand kan je vertellen hoe het is als je dan 's nachts om 3 uur wanhopig en uitgeput met je baby op schoot zit, niet meer wetend wat je nog moet doen. Daar kun je je niet op voorbereiden. En als je er in zit, weet je pas hoe het is. En doe je het 'gewoon'.
Er zijn in de afgelopen maand zoveel momenten geweest die ik graag met Rutger had gedeeld. Simpele dingen, als de supermarkt heeft een andere ingang, samen naar wildlands tot levensvragen waar we altijd samen over spraken. Tegen iedereen met een relatie zou ik nu wel willen schreeuwen; GENIET! van al die fijne kleine gesprekjes die je met je partner hebt. Ze zijn zo waardevol om samen te hebben, ook al lijken ze misschien onzinnig.
De afgelopen maand zouden we niet hebben 'overleefd' zonder de hulp van lieve buren, vrienden en familie. Alle kleine en grote daden waren van betekenis en grote waarde. Een pan eten brengen, een berichtje sturen of een knuffel brengen, op de kinderen passen, aanbieden om te helpen met de was. Al die dingen houden ons dagelijks op de been, zodat als het leven even tegen zit, we ons daaraan op kunnen trekken.
De mooiste uitkomst die we vooraf niet konden voorspellen is hoe verschillende mensen met elkaar zijn verbonden door het overlijden van Rutger. Mensen die elkaar vooraf niet kenden, komen nu elkaar regelmatig tegen en zijn ook van waarde voor elkaar. Er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan, mensen hebben kwaliteiten van zichzelf ontdekt en voelen zich welkom en gezien. Dat zijn de zaadjes die Rutger geplant heeft, die tot bloei zijn gekomen. Voor iedereen die de afgelopen weken is gegroeid, diepe buiging. Samen komen we hier doorheen <3